Τα σημάδια του Bullying και η αντιμετώπισή του
Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο που «τρομοκρατεί» παιδιά και γονείς σε όλο τον κόσμο. Αποτελεί φαινόμενο που συγκαταλέγεται στην παιδική παραβατικότητα (!) και, δυστυχώς, ολοένα αυξάνεται. Η βία, που εκφράζεται σε επίπεδο λεκτικό, ψυχολογικό, σωματικό και ακολουθεί τα παιδιά-θύματα ακόμη και στο διαδίκτυο, έχει πλέον όνομα: Bullying. Ο Σχολικός Εκφοβισμός συνήθως εκφράζεται μεταξύ συνομήλικων παιδιών και κατά κύριο λόγο διαδραματίζεται στο σχολείο όταν απουσιάζει η επίβλεψη ενηλίκων: στο διάδρομο, στο προαύλιο, στις τουαλέτες, στην τάξη πριν αρχίσει το μάθημα…
Όσον αφορά τα παιδιά που έχουν υποστεί ή εξακολουθούν να ζουν με τον φόβο του σχολικού εκφοβισμού, τα σημάδια είναι εμφανή:
- το παιδί γίνεται αδικαιολόγητα επιθετικό και συχνά μιμείται τον εκφοβισμό που βιώνει, πάνω στα αδέρφια του
- το παιδί κλείνεται ξαφνικά στον εαυτό του, αποφεύγει ή καθυστερεί να πάει στο σχολείο, κάνει απουσίες
- η σχολική απόδοση πέφτει
- το παιδί επιστρέφει σπίτι με σκισμένα ρούχα ή φέροντας σημάδια στο σώμα του
- ζητά από τους γονείς χρήματα με την πρόφαση ότι έχασε τα δικά του ή μοιάζει να χάνει τα πράγματά του όσο είναι στο σχολείο
- έχει εφιάλτες το βράδυ κι εκφράζει φοβίες
Ενδιαφέρον, από άποψη Ψυχολογίας, παρουσιάζει και η άλλη πλευρά∙ αυτή του θύτη. Μια και συχνά, είτε οι γονείς του παιδιού που ασκεί το Bullying το δικαιολογούν πιστεύοντας ότι «απαντά» σε πειράγματα των συμμαθητών του και το εμφανίζουν ως θύμα, είτε ενθαρρύνουν το παιδί τους προς μια συμπεριφορά κυριαρχίας, παρερμηνεύοντας τον εκφοβισμό ως δυναμισμό. Ειδικά στην άκρως ανταγωνιστική Αμερική, η εμμονή των γονιών με τις εκάστοτε πρωτιές των παιδιών τους, είναι ικανές να τα ωθήσουν προς το Bullying.
Είναι σημαντικό όταν, ως γονείς, αισθανθούμε πως κάτι δεν πηγαίνει καλά με το παιδί μας και νιώσουμε πως είναι πιθανό να βιώνει τον σχολικό εκφοβισμό, να απευθυνόμαστε άμεσα και πρώτα στην ίδια τη Σχολική Διεύθυνση και τους εκπαιδευτικούς. Η συνάντηση Γονέων και Κηδεμόνων είναι ένα ακόμη βήμα, όπως και η επίσκεψη σε παιδοψυχολόγο εφόσον το παιδί αντιδρά έντονα στα βιώματά του. Ας έχουμε πάντοτε υπόψη μας, ότι οφείλουμε να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, να τα ακούμε, να συζητάμε μαζί τους χωρίς να κρίνουμε, να τα καθοδηγούμε και να τα στηρίζουμε άνευ όρων.